Видео

Wszystko super uwielbiam Dragana, ale nie powinno być tam Majewskiego

34minuta- błąd w myśleniu profesora Dragana. Żaden foton nie leci. To wciąż jest fala tak jak przed fotonem eksperyment że światłem. Foton powstaje dopiero wtedy gdy wchodzi w interakcję, w tym przypadku gdy wykrywa go fotodetektor. Do tego czasu foton jest wciąż falą świetną. Mówienie o lecącym fotonie jest kompletną bzdurą.

Super wykład!!!!!!

Nie da się tego słuchać przez Majewskiego chciałam bo temat ciekawy ale wyłączyłam w trakcie bo Majewski psuje klimat totalnie i wybiją słuchacza. Komik obok Pana fizyka to pomyłka proszę nie traktować tego jako hejtu czy coś poprostu to pomyłka. Pozdr . Wyłączyłam .

W fizyce objawiły się??

Myślałem, że Pan Profesor jednak NIE włancza.

Odpowiedz Pana profesora na pierwsze pytanie jest niestety bledna. Przeczy temu rowniez wynik experymentu , ktory Pan profesor sam przytacza - dwoch podroznikow zabierajacych w podroz dookola swiata ale w roznych kierunkach zegary. Przeciez te zegary po zakonczeniu podrozy wskazywaly rozny czas , mimo , ze znajdowaly sie w tej samej odleglosci od obserwatora , tzn czas dolotu informacji byl ten sam. Powodem spowolnienia czasu dla obiektu w ruchu nie jest rozna odleglosc obserwacji lecz fakt , iz predkosc swiatla nie sumuje sie wprost arytmetycznie . Tzn 200 tys km/sek + 300 tys km sek = 300 tys km /sek. Zeby to bylo mozliwe , czas musi biec wolniej, tzn ulega on jakby przeskalowaniu. Dla kogos , kto znajduje sie w ruchu czas biegnie zawsze tak samo , ktos znajdujacy sie w innym ukladzie odniesienia , gdyby chcial porownac czasy , bedzie musial je przeliczyc. Pilot rakiety bedzie zyl 60 lat wedlug swojego zegara , dla obserwatora urodzonego tego samego dnia na ziemi uplyna w tym czasie na zegarz 70 lat , ale jesli bedzie obserwowal czas zegara w rakiecie to musi go odpowiednio przeliczyc i dojdzie do wniosku , ze te 60 lat w rakiecie to 70 lat na ziemi. Obydwoje zyja tak samo dlugo , ich dlugosc zycia opisuje jedynie rozne liczby. PIlot w rakiecie w dniu swoich 60 urodzin jesli zobaczy zegar na ziemi , wskaze on 50 lat. Jesli ten czas odpowiednio przeliczy to dostanie wynik ze to sa 60 lat wedlug czasu w rakiecie. To jest w istocie przeliczanie roznych skal czasowych.

Na takie wykłady bym chodził z chęcią

Skacze strasznie z tłumaczeniem. Nie bardzo potrafi zobrazować sensu. Nie ciągnie wątku

Panie Profesorze jak się Pan odnosi do Kwantechizmów Pana Dragana?

Niewiele z tej fizyki rozumiem. Po wykladzie natomiast diaiedzualm sie,ze psychika jest nieistotna i trzebs byc podejrzliwym. Super!

Ale co liczyc?? Czy na kogo??

Ok. Wychodzę. Nie patrze idę interferować z rodziną

Czy to się dzieje naprawdę???

Nie chce nikogo obrazac, ale nie rozumiem jak glownie ludzie o przesadnie konserwatywnych pogladach nie potrzebuja żadnego dowodu na istnienie boga, ale jak sie przedstawia setki badan i argumentow "na tacy" to dalej jest to nie do uwierzenia i zaraz sie widzi teorie spiskowe. Pozdrawiam

Globalne oszustwo. Ten człowiek manipuluje faktami. Jesteśmy w trakcie czasowego ocieplenia w trakcie epoki lodowcowej.

Fajną koncepcję Panowie wymyślili profesor i przeszkadzającą gaduła lelum polelum. Pan Szymon świetnie odgrywa swoją rolę 😁👍

Dzień dobry. Mówi Pani, że zbudowaliśmy. Pani tam nic nie zrobiła.Czym się chwalisz trutniu?

LOVE ❤

Profesor? Obejrzyj człowieku swój wykład. Co zdanie to herezja.

Mam wrażenie, ze Staniszkis dostała podczas tej debaty, werbalnej sraczki.

Czy gdyby splatać wiele kwantow I wysłać ich pary do czarnej dziury to czy jesteśmy w stanie stworzyć detektor / czujnik /kamerę która zbada i wyślę nam informacje o czarnej dziurze ?

Kto temu gościu płaci ??? Polecam poczytać ZMIANY KLIMATU prof. Piotra Kowalczyka i FAŁSZYWY ALARM Bjorna Lomborga. Wstyd, że profesor może się tak skurwić za srebrniki.

Czy doświadczenie z wypuszczaniem po jednym fotonie na półprzepuszczalne szkło z dwoma detektorami przeprowadzano także w dużych odstępach czasowych? Np. raz na miesiąc? I czy statystyka była taka sama? Bo jeśli tak, to by oznaczało, że płytka szklana wie jak się ma zachować względem kolejnego fotonu dla tego konkretnego doświadczenia

NA huj ten pojebany Majewski?

A ja mam pytanie: co to jest obwód piramidy?

Skoro fizyka nie potrafi wyjaśnić tak prostej rzeczy, to widać na jakim poziomie jesteśmy ...

Ma ktoś link do wersji z wyciętym Majewskim?

@zapytajfizyka Mam pytania. 1. Czy jest powtarzalność obecności fotona (rozkład obecności 50% na każdej drodze)? 2. Czy można stwierdzać, czy foton (jeżeli jest wszędzie) pojawia się po odbiciu od lustra przeskakuje na drugą drogę po odbiciu? To byłby dowód na to, że jest wszędzie, chyba że na niego patrzymy. 3. Czy nie jest tak, że moment obserwacji to zdjęcie istnienia w danym momencie? 4. Skoro foton to porcja fali, to za każdym razem może być zmiana polaryzacji części fali.

Przecież ziemia jest nieskończenie wielka a za lodowym murem są nowe tereny , co to za bajki o kulkach w kosmosie ps: i nie nie jest płaska

Opisać w formie biblii, nakazać czytanie ( dla wygodniejszych- sluchanie) przypiąć jako punkt bezwzględności warunkowej na maturze, bezapelacyjnie ♥️

35:40 jak to nie chce się wierzyć

Szymon tylko przeszkadza.

Przecież takie " zmiany klimatyczne" można równie dobrze " zaaranżować " aby : " dopasować je" do : założonych celow" 🤔😉

komurka ma umysł / uczy się jak dziecko Ma wszystkie dane świata zaloksztaltowego Każdy z nas powstał z komurki więc posiada tą samą pamięć Tyle jej jest że nie jesteśmy w stanie o wszystkim myśleć … skupiamy się na danym temacie więc w końcu dochodzimy do wniosku jakie jest rozwiązanie Quanten Fisik to nic innego jak myśl 💭 jest wszędzie i nigdzie W stanie spoczynku jak nie biega jest zbalansowana , nie ma czasu i przestrzeni

Witam Pana profesora Mam jedno pytanie które mnie od roku nurtuje Z jakiej wysokości pada deszcz?

20:43. A) Jesli zegary zielone rozstawic wzdluz drogi i synchronizowac je z zegarem numer 1 znajdujacym sie w pozycji 1 , to obserwujac z pozycji 1 im dalej polozony zegar , tym widzimy pozniejsza godzine , gdyz czas dolotu obrazu tarczy zegara do pozycji 1 jest coraz dluzszy. jesli teraz pozostale zegary nastawimy tak, iz z pozycji 1 widzimy na wszystkich te sama godzine , to im dalej polozony zegar tym bardziej nastawa bedzie przesunieta do przodu. Obserwator czerwony biegnac wzdluz zegarow i porownujac wskazania ze swoim bedzie widzial teraz, iz pozornie jego zegar coraz bardziej sie spoznia . B) Jesli wszystkie zegary najpierw zebrac do pozycji 1 i tam je zsynchronizowac , a nastepnie rozlozyc wzdluz drogi , to z pozycji 1 bedziemy widziec iz im dalej polozony zegar tym bardziej sie spoznia , ale to dlatego ze czas dolotu informacji do pozycji 1 bedzie coraz dluzszy. Jesli biegacz bedzie teraz porownywal wskazania swojego zegara z napotkanymi po drodze to beda one pokazywac zawsze taki sam czas( wzglednie ten sama roznice w zaleznosci od poczatkowej nastawy zegara biegacza ) C) Nie ma tutaj zadnego efektu relatywistycznego , roznej szybkosci uplywu czasu . Te roznice wskazan wynikaja z roznej nastawy zegarow jak w (A) - czyli w istocie rozsynchronizowania zegarow. Jesli zegary zsynchronizowac razem jak w (B ) to roznic wskazan pomiedzy biegaczem a ciagiem zegarow nie bedzie . To nie jest efekt roznej predkosci uplywu czasu a jedynie skutek roznego sposobu synchronizacji zegarow, czyli roznej nastawy kazdego z zegarow jesli synchronizowac jak w (A).

26:12 “This new type of universe in its other properties resembles Einstein's cylindrical world." (A. Friedmann, "On the curvature of space", 1922).} Developing Einstein's hypothesis of a cylindrical world, Einstein's theory of gravity "migrates" into phase space: due to this, it is quantized. {"Giving the interval ds the size of time, we will denote it by dт: in this case, the constant k will have the dimension length divided by mass and in CGS units will be equal to 1,87*10^-27", Friedmann, "On the curvature of space". [The ds, which is assumed to have the dimension of time, we denote by dt; then the constant k has the dimension Length Mass and in CGS-units is equal to 1, 87.10^ ± 27. See Laue, Die Relativitatstheorie, Bd. II, S. 185. Braunschweig 1921.] Apparently, the following expression takes place: μ(0)ε(0)Gi=1, which means that Gi=с^2 where i is inertial constant, i=1,346*10^28[g/cm]; or k°=1/i=7,429*10^-29[cm/g]: k(Friedmann)/k°=8π; where k°=r(pl)/m(pl).} Thus GR was QG. This assumption follows from the Schwarzschild solution and can be tested experimentally in the laboratory at the moment. The gravitational radius (or Schwarzschild radius) is a characteristic radius defined for any physical body with mass: r(G)=2GM/c^2 Consequently: 2E(0)/r(G)=F(pl)=c^4/G=ε(pl)/r(pl): with indicating the mutual quantization of the mass (energy) and space-time: m(0)//m(pl)=r(G)/2r(pl)=n,where n-total number of quanta of the system; the tension vector flux: n=[(1/4π)(Gћc)^-½]gS ( const for all orbits of the system: n=0,1,2,3....). Moreover, the parameter r(0)=r(G)-r(pl)=(2n-1)r(pl), defining the interval of the formation of the system, at n=0, when r=r(G)=0 (for example, the state of the "universe" before the Big Bang) turns out to be a quite definite quantity: r(0)=-r(pl). In the area [(-rpl) - 0 - (+rpl)] there is an implementation of external forces, "distance": (-rpl)+(+rpl)=0 (≠2rpl). On the Kruskal diagram of the hyperbole r=0 corresponds to the true Schwarzschild feature, the features V and VI are not even covered by the global (R, T)- space-time and correspond to the "absolute" vacuum; then the singular areas above and below the hyperbolas r=0 can be formally treated as the energy source (external forces). That is, the frightening "true singularity" is actually a superconducting heterotrophic "window" between the proto-universe (the source) and physical bodies*. As a fundamental theory, GR has the ability with just one parameter: r(G)/r=q to predict, explain new physical effects, and amend already known ones. Photon frequency shift in gravitational field Δw/w(0)=q; the angle of deflection of a photon from a rectilinear propagation path =2q, the Newtonian orbit of the planet shifts forward in its plane: during one revolution, a certain point of the orbit is shifted by an angle =3πq, for a circular orbit (eccentricity е=0); in the case of an elliptical orbit - for example, for perihelion displacement, the last expression must be divided by (1-e^2). GR/QG predicts a new physical effect: w/w(pl)=q; expression for gravitational radiation from a test body. This is amenable to physical examination in laboratory conditions at present. ----------------------- *) - From this, generally, from Einstein's equations, where the constant c^4/G=F(pl), one can obtain a quantum expression (as vibration field) for the gravitational potential: ф(G)=(-1/2)[Għ/с]^½ (w)=-[h/4πm(pl)]w. Final formula:ф(G)=-[w/w(pl)]c^2/2, where ф(G) - is Newtonian gravitational potential, r(n')=nλ/π=(n+n')2r(pl)l , the corresponding orbital radius, w - the frequency of the quanta of the gravitational field (space-time); - obviously, the quanta of the field are themselves quantized: λ=(1+n'/n)λ(pl) = 2πc/w, where n'/n=M/2∆m: system gravity unpacking ratio, n'- the orbit number (n'=0,1,2,3…). The constant c^2 / 2w(pl) in the final formula is a quantum of the inertial flow Ф(i) = (½)S(pl)w(pl) = h/4πm(pl) (magnetic flux is quantized: = h/2e, Josephson’s const; and the mechanical and magnetic moments are proportional). Obviously, on the horizon [r=r(rG), n'=0] the "door" is closed, however, the quanta [λ=λ(pl)] can go out singly and form the first and all subsequent half-orbits (n'=1,2, 3 ...) during the time t(0)=r/c=2nт, where т=1/w, т=((1+n'/n)т(pl), spending part of their energy on it each time. And it is this mechanism that provides the step-by-step formation of a variable gravitational field: variably accelerated expansion of spacetime as a phase space: |a|=g=πc^2/L, where L[=πr^2/r(G)] is the length of the phase trajectory (of course, the quanta coming through the "window" are also rhythmically restored). The phase velocity of evolution v'/π= r(pl)w/π; m(0)=(c/2G)rv', where v'=v^2/c. The angular momentum: L(p)=|pr|=n^2ћ [const for all orbits of the system; at n=1: L(p)=ћ] and moment of power: M(F)=dL(p)/dt(0)=nћw/2=-E(G)=E*, where t(0)=r/c, E*- energy of self-action. The gravitational field is characterized by a spontaneous flow: J*=(v'/π )(1/4π) g^2/G, where v'/π- phase velocity of field evolution. Entropy (here: a measure of diversity/variety, not ugliness/disorder) of the system: S=πε(pl)r(t)=(n+n')k, where k is the Boltzmann constant. Obviously, on the horizon entropy=min and with fundamental irreversibility, information is preserved (+ evolves, accumulates). Accordingly, m=m(pl)/(1+n'/n), where m=ħw/c^2, is the quantum of the full mass: M=n'm [<m(0)]. The parameter mλ [=m(pl)λ(pl)=m(w)λ(w)=m(e)λ(e) ] cover entire spectrum of particles. Thus, m(0)=(n+n')m, where 2∆m=nm - mass defect; M/2∆m=n'/n: on the horizon m(0)=2∆m, M=0. Can be tested experimentally in the laboratory at the moment. {The experimenter needs only two parameters; the mass (gram) of the body under study m(0) and the distance from its center (centimeter) r: so the energy of the quanta of the field ε(eV) ~1.83(m/r); the radiation flux J*[erg/cm^2•sec]~7.57•10^-27(m^3/r^5). For example: A lead ball suspended on a strong chain from the ceiling of the laboratory can serve as a test body; at radius r=27,6 cm, ball mass is m=1т. The energy of quanta/photons of the field (photons are characterized by different parity and helicity, and it is not quite accurate to say that a photon has an integer spin equal to one) at a distance r from the center of the test body to the detector (practically on the surface of the ball) =66,3 keV. The flow: J*=4,5•10^-9 quanta/сm^2sec; this is a measurable flux for modern world-class gamma detectors. (On the Earth's surface, the frequency of the quanta of the Earth's gravitational field: w=2.57*10^34 Hz (~2.7 J); the flow: J(G)=0.3 MW/cm^2).}

Panie Andrzeju, widzialem Pana w wiadomościach z 1994 roku :)

Witam, nie bardzo rozumiem stwierdzenia, że ubytek masy po złączeniu się dwóch czarnych dziur poszedł na wygenerowanie fali grawitacyjnej ? Ten ubytek masy poszedł chyba na wygenerowanie się energii w postaci cząstek?

PRZEPOTĘŻNY PROFESOR

dopuszczać socjologów, psychologów, teologów, politologów itp. do dyskusji z fizykami to tak jakby zaprosić prosiaki do wielkanocnego stołu

To jest sprawa wibracji,,,

Co jest dziwne, jest tajemnicą, którą staramy się rozszyfrowac,,,

Piękny, szczery wykład, pozdrawiam,,,

Panie Profesorze, Bardzo interesujący wykład, bardzo interesująca dziedzina badań, która wcześniej była zupełnie poza moim zainteresowaniem. Gratuluję wykładu i dziękuję! Jeśli można, proszę o krótka odpowiedź / komentarz na moje kilka pytań: Q1: Wspomniał Pan, że w symulacjach ruchu mas powietrza ma znaczenie nawet to, czy na drzewach są liście, a na ziemi rośnie trawa czy np. leży śnieg. Gdyby założyć, że będziemy budować duże ilości farm wiatrowych, czy w skali makro/klimatycznej, wg Pana doświadczenia, ma to wpływ na ruch powietrza, a co za tym idzie klimat? Jaki teoretycznie może być ten wpływ? A może prowadzono pomiary / symulacje? Q2: Zaznaczył Pan, że chemia w atmosferze ma duże znaczenie. Czy założywszy, że ludzkość nie przestanie emitować CO2 (EU sama nie ma szans) są prowadzone jakieś badania jak za pomocą właśnie chemii, swego rodzaju "celowanej emisji" określonych związków/zanieczyszczeń, moglibyśmy ustabilizować klimat? Q3: Czy jest realne by za pomocą konstrukcji na niedużych wysokościach, zbudowanych dajmy na to w Afryce, wpłynąć na ruchy powietrza w skali makro i tym samym np. na klimat Afryki? Symulacje jakie Pan pokazał wskazywały że masywy górskie mocno zmieniają drogę mas powietrza, a nad Afryką ten ruch niemal zamarł. Moje pytanie dotyczy niskich konstrukcji jakie realnie mógłby kiedyś zbudować człowiek. Czy myślano nad tym, symulowano? Pozdrawiam, wszystkiego dobrego.

Pan Andrzej to prawdziwa gwiazda.

👏

świetny wykład, niestety nie spotkałem takiego wykładowcy na drodze swej matematycznej edukacji o takim potencjale. W takich wykładach brakuje mi tylko wspomnienia o lwowskiej szkole matematycznej pod kierunkiem Stefana Banacha, chyba najlepszego matematyka na świecie

Znany ze szkoły przykład jabłka i Newtona, który miał odwagę zadać pytanie "dlaczego jabłko spada na Ziemię?" zapewnił rozwój fizyki na kolejne 200 lat. Pytanie: dlaczego grawitacja czarnej dziury jest obserwowalna na zewnątrz otaczającego ją horyzontu zdarzeń? Przecież nawet światło nie ma na tyle dużej prędkości, aby pokonać prędkość ucieczki z czarnej dziury, to jak robi to grawitacja? Prosta odpowiedź, że grawitacja to krzywizna czasoprzestrzeni wokół czarnej dziury, wydaje się akceptowalna tylko wtedy, gdy "zapomnimy" o horyzoncie zdarzeń, przez który nic, żadne oddziaływanie, nie może się wydostać na zewnątrz. Nic? Czyli grawitacja też nie powinna? Ponieważ jednak w naszym wszechświecie obserwujemy grawitację ponad horyzontem czarnej dziury, czy to znaczy, że definicja horyzontu zdarzeń jest niekompletna?